Zaterdag 11 oktober bereikte ons het verdrietige nieuws dat erelid Willem van Noort is overleden.
Wij wensen de kinderen, kleinkinderen en verdere familieleden en vrienden heel veel sterkte met dit grote verlies. Willem was een zeer trouw lid en altijd bereid zijn handen uit zijn mouwen te steken. Wij gaan hem missen!
Hieronder kunt u een In Memoriam lezen.
In memoriam Wim van Noort
Zaterdagmorgen 11 oktober bereikte ons het volgende, trieste bericht…..Wim van Noort is overleden.
De laatste weken heeft Wim in het ziekenhuis doorgebracht. Zijn gezondheidssituatie bleef helaas achteruit gaan. Je hoopt toch, misschien wel tegen beter weten in, op een verbeterde situatie, maar die kwam er helaas niet.
Wim van Noort en muziek.
Sinds 1965 lid van Canite Tuba, later muziekvereniging Da Capo.
En wat voor een lid.
Al heel snel, we repeteerden nog in de Josephschool, kwam Wim al aanrijden met kratjes fris en bier. De leden bleven na de repetitie langer hangen, het saamhorigheidsgevoel werd zo versterkt. Wim en Toos, in die tijd een muzikaal paar binnen de vereniging. Helaas werd Toos ziek en overleed zij. Desondanks bleef Wim een enthousiast lid met daarnaast de zorg voor zijn twee dochters. Dat heeft hij z’n hele leven lang fantastisch gedaan. In z’n rol als vader bleef hij zich verantwoordelijk voelen voor de opvoeding van zijn kinderen, Laura en Kim. Zijn ontspanning zocht en vond hij binnen de vereniging. De muziek is als een rode draad door z’n leven blijven lopen, al die jaren.
Toen de situatie, wat de accommodatie van de vereniging betrof, steeds verbeterde, kwam Wim ook steeds met nieuwe plannen, ideeën. Hij verzorgde de inkoop van het buffet nagenoeg z’n hele leven.
Hij probeerde steeds weer nieuwe dingen uit, alleen om de leden nog meer te enthousiasmeren.
Die zorg is nooit veranderd, eigenlijk alleen maar toegenomen. Er kwam een buffetcommissie, waar Wim nagenoeg z’n hele leven lid van is geweest. En Wim bleef altijd, letterlijk, zijn handen uit de mouwen steken. Het kon altijd anders, beter.
Wim speelde trombone bij de SMB, de harmonie en de blaaskapel De Pretnoten.
Zijn hele leven heeft hij dit volgehouden. Zijn wekelijkse programma bestond voor een heel groot deel uit muzikale activiteiten. Nagenoeg altijd aanwezig op de repetities en bij optredens.
Een zeer trouw en gewaardeerd lid. Als er een optreden was in Nederland of het buitenland, zorgde Wim ervoor dat er op de terugweg wat te drinken en/of te eten was.
Bij de organisatie van uitvoeringen in de CNB hallen was Wim altijd (soms wel twee weken lang) ’s avonds aanwezig. Met de heftruck rijden, dat was Wim wel toevertrouwd.
En koken kon Wim ook. Ik weet niet hoe vaak Wim een maaltijd heeft bereid (na het bloemencorso voor 50 of 60 mensen). Zijn gemaakte nasi/bami hadden altijd grote aftrek. Erwtensoep maken, daar wist Wim ook wel raad mee. De zaal versieren bij allerlei evenementen, Wim nam het voortouw.
Kortom, los van zijn muzikale kwaliteiten bij de SMB, de harmonie en De Pretnoten, heeft Wim zich altijd op velerlei manieren ingezet voor de vereniging.
Dat werd door iedereen enorm gewaardeerd en ook Wim genoot er zelf van. Wim hoefde niet op de voorgrond te treden, daar was hij de man niet naar. Bescheiden, maar oh zo belangrijk en onmisbaar.
Bekend is natuurlijk ook de zorg voor de vloer. In de grote vakantie was hij enkele weken bezig om de vloer weer op te knappen, als nieuw te maken.
Enkele jaren geleden besloot Wim het wat rustiger aan te gaan doen. Hij stopte als lid bij de SMB en begin van dit jaar als lid van de harmonie. Binnen de buffetcommissie kwamen nieuwe mensen met nieuwe ideeën. Dat vond Wim lastig, het aanpassen aan veranderde omstandigheden.
Wim was natuurlijk gewend geraakt aan zijn eigen manier van werken en bijbehorende regels.
Ik heb met Wim twee repetitieweekends in Brabant mogen voorbereiden en organiseren.
Wij zijn enkele dagen door Nederland gereden voordat wij de juiste accommodatie gevonden hadden.
Ook tijdens deze ritten hebben we heel eerlijk en open gesproken over het wel en wee bij Da Capo.
Zijn inzet, plichtsbetrachting gedurende deze enorme lange periode is uniek. Nooit te beroerd om aan te pakken, altijd klaar staan in de frontlinie. Een op en top lid, muzikant.
Enkele weken geleden kreeg Wim thuis een serenade van de Pretnoten i.v.m. zijn 70 ste verjaardag. Ik was daarbij aanwezig en heb hem de hand nog kunnen schudden. Snel daarna ging zijn gezondheidssituatie achteruit. Helaas heeft Wim dit gevecht niet kunnen winnen. Wij zijn Wim zeer veel dank verschuldigd voor z’n tomeloze inzet gedurende al deze jaren. Een trotse vader, opa, een fijn mens, een fantastisch lid.
Namens het bestuur en de leden bedank ik Wim voor alles wat hij gedurende z’n leven voor de vereniging heeft gedaan. Zijn naam zal ongetwijfeld nog vaak ter sprake komen als we praten over zijn bijdrage bij activiteiten in al deze jaren. Het verlies is enorm, de definitieve lege plek is er en zal blijven.
Maar de prachtige herinneringen aan Wim kan niemand ons afnemen.
Ik hoop dat deze herinneringen ons kracht geven om dit verlies wat beter te kunnen accepteren.
Namens het bestuur en leden van muziekvereniging Da Capo.
Henry Randsdorp,
Erevoorzitter Da Capo Lisse
